Özel Okul ve Devlet Okulunda Öğrenim Gören Adolesan Dönemindeki Çocukların Beslenme Alışkanlıklarının Karşılaştırılması
Anahtar Kelimeler:
Adolesan, beslenme, beslenme alışkanlığı, BKİ, zayıflık, şişmanlıkÖzet
Bu çalışma; özel okul ve devlet okulunda öğrenim gören, adolesaıı dönemindeki gençlerin beslenme alışkanlıklarını ve bunu etkileyen etmenleri değerlendirmek amacıyla planlanıp yürütülmüştür. Araştırma, İstanbul'da bir özel lisede (ÖL) ve bir devlet lisesinde (DL) öğrenim gören 12-18 yaş grubu öğrencilerden, rastgele örnekleme yöntemiyle (ÖL’den 272 kişi, DL'deıı 215 kişi) seçilen toplam 487 kişi üzerinde uygulanmıştır. Araştırma, tanımlayıcı tipte olup, kişisel bilgi ve beslenme alışkanlıkları, düzenlenen anket formu ile tespit edilmiştir. Öğrencilerin boy ve ağırlıkları ölçülerek, beden kitle indeks (BKİ)'leri hesaplanmış ve değerlendirilmiştir. Araştırmaya katılan ÖL'deki öğrencilerin %47.4'ii kız, %52.6’sı erkek, D L ’deki öğrencilerin ise %40.5'i kız, %59.5'i erkektir. Oniki-oııdört yaş grubundaki tüm öğrencilerin BKİ'leri yorumlandığında; şişmanlık %25.2, z.cıyıflık ise %24.8 olarak belirlenmiştir. Onbeş-onsekiz yaş grubundaki tüm öğrenciler arasında ise şişmanlık %21.4, zayıflık %26.4 olarak tespit edilmiştir. Kız öğrencilerin boy uzunluk ortalamaları; ÖL'de 160.9 cm, DL'de 157.9 cm'dir. Erkek öğrencilerin boy uzunluk ortalamaları; ÖL'de 167.4 cm, DL'de 164.5 cm'dir. İki öğün yiyenlerin oranı; kız öğrencilerde %53.7, erkek öğrencilerde %52.5'tir. ÖL'deki öğrencilerin %45'i süt ve ürünlerini, %37.6’sı sebze ve meyveyi, %34'ii fast-food'u ve %22'si yağlarla şeker ve tatlıları daha fazla tükettiklerini belirtmişlerdir. DL'deki öğrencilerin ise %44'iinün tahıl ürünlerini, %40'ınm fast-food tarzı yiyecekleri, %35'inin şeker ve tatlıları daha fazla tükettikleri belirlenmiştir. Özel ve devlet lisesinde okuyan adolesanlar arasında, şişmanlık ve zayıflık oranı oldukça yüksek bulunmuştur. Bu dönemdeki şişmanlığın, yetişkinliğe de yansıyacağı gözöniine alındığında, bu çalışmanın sonuçları bize adolesan dönemindeki öğrencilerin, ailelerinin ve öğretmenlerin yeterli ve dengeli beslenme konusunda sistemli bir eğitime gereksinimleri olduğunu göstermektedir.