Diyarbakır’da Sağlık Ocaklarına Başvuran Kadınlarda Şişmanlığın Görülme Sıklığı ve Bunu Etkileyen Etmenlerin Analizi

Özet

Gelişmiş ülkelerin bir çoğunda yaygın olarak görülen şişmanlık, ülkemizde de özellikle yetişkin nüfusta sıklıkla görülen önemli beslenme sorunlarındandır. Bu çalışma yetişkin kadınlarda şişmanlığın görülme sıklığını ve etiyolojisinde yer alan bazı etmenlerle ilişkisini saptamak amacıyla planlanmıştır. Araştırma, Diyarbakır il merkezinde bulunan dört sağlık ocağı bölgesinde yürütülmüştür . Herhangi bir nedenle sağlık ocağına başvuran yetişkin kadınlardan gelişigüzel örnekleme yöntemiyle belirlenen 818 kadın araştırma kapsamına alınmıştır. Araştırma bulguları, yetişkin kadınların % 4 2 .2 9yunun hafif şişman (BKI: 25-29.9) %5.IV sinin şişman (BKI: >30) grubuna girdiğini göstermektedir. Hafif şişmanların % 5 4 .6 2 ’si 21-35 yaş grubunda iken şişman kadınların % 5 4 .7 6 ’sı 3 6 -5 0 yaşları arasındadır. Şişmanlığın görülmesi bakımından yaş grupları arasındaki f arlılık önemli bulunmuştur (p<0.001). Şişmanlık; ev hanımlarında (%80.41), hiç bir eğitim görmemiş olanlarda (%61.60) ve evli kadınlarda (%85.31) en yüksek düzeydedir. Eğitim düzeyinin yükselmesiyle şişmanlığın görülme sıklığı azalmaktadır (p<0.001). tik adet görme yaşının küçük olması ve aile planlaması yöntemi olarak oral koııtraseptiflerin kullanılması ile şişmanlık arasında anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır (p<0.001, p<0.01). Doğum sayısının artması ve ailede şişman bireylerin bulunmasının da şişmanlığın oluşumu üzerindeki etkisi önemlidir (p<0.001). Yeme alışkanlıkları olarak; öğün sayısı 4 ve daha fazla olanlarda (p< 0 .0 0 0 1 ), öğün arası yeme alışkanlığı bulunanlarda (p<0.01) ve hızlı yemek yiyenlerde şişmanlığın daha yaygın olarak görülmesi istatistiksel olarak önemli bulunmuştur (p<0.00 1).