Ankara İli, Çubuk İlçesi Kışlacık ve Kuruçay Köylerinde İyot Yetersizliği Hastalıkları Prevalansı, İdrarla İyot Atımı ve İyotlu Tuz Kullanma Durumu

Özet

Bu çalışma Ankara'nın Çubuk ilçesine bağlı Kışlacık ve Kuruçay Köyleri’tide idrarla iyot atımını saptayarak, iyot yetersizliği hastalıklarının yöredeki durumunu, ayrıca guatr prevalansını ve iyotlu tuz tüketim durumunu belirlemek amacıyla planlanmış ve yürütülmüştür. id rar örneği 88 kişiden alınmış ve idrarla iyot atım miktarı analiz edilmiştir. Guatr prevalansı 8-10, 6-12, 7-14 ve 15-49 yaş grupları için sırasıyla %17.2, %22.1, %20.2, %38.0 olarak bulunmuştur. İkinci ve üçüncü derece (büyük) guatrı olanların oranı %6.2'dir. Toplam guatr oranı ise %31.2'dir. Genel olarak guatr tanısı alan bireylerin %94.3'iinde idrar iyot miktarı 5.0-9.9 mcg/dL arasında, guatr tanısı almayan bireylerin ise %91.4’ünde idrar iyot miktarının 10.0 nıcg/dL'nitı üzerinde olduğu belirlenmiştir. Guatr tanısı alan ve almayan tüm bireylerin idrarla iyot atım miktarları arasında önemli istatistiksel farklılıklar bulunmuştur (p< 0.05). Guatr tanısı alan bireylerin iyot atını miktarı 7.7 ± 0.195 mcg/dL ve guatr tanısı almayan bireylerin idrar iyot atım miktarı 11.7 ± 0.229 mcg/dL olarak saptanmıştır. Guatr tanısı alan bireylerin idrarla iyot atım miktarları diğer gruba göre daha düşük bulunmuştur ve fark istatistiksel yönden önemlidir (p< 0.01). Guatr tanısı alan bireylerin yaş (r= -0.308, p< 0.05) ile bel/ kalça oranları (r= -0.469, p< 0.05) idrar iyot miktarı ile ters yönlü ilişkilidir. Bireylerin idrarlarındaki iyot miktarı ile guatr dereceleri arasında da istatistiksel açıdan önemli ters yönlü bir ilişki saptanmıştır (p< 0.01). İyotlu tuz tüketimi guatr tanısı alan ve almayan bireylerde sırasıyla %12.1 ve % 6.9 olup, gruplar arasındaki fark önemsizdir (p> 0.05). İyotlu tuz tüketim sıklığı ise %8.5'dir. Sonuç olarak, WHO' nun sınıflandırmasına göre bölge orta düzeyde iyot yetersizliği sorunu olan bir bölgedir. Bu çalışmanın sonuçları, iyot yetersizliğinin önlenmesinde, iyotlu tuzun bu bölgede ve tüm ülke düzeyinde kullanımının sağlanmasının ve bu konunun beslenme eğitimi programlarıyla desteklenmesinin gerekliliğini göstermektedir.