Hemodiyaliz Hastalarında Obezitenin Beslenme Durumu ve Biyokimyasal Parametreler Üzerine Etkisi

Özet

Amaç: Genel popülasyonun tersine, aşırı beslenme göstergesi olan yüksek Beden Kütle İndeksi (BKİ) ve hiperkolesterolemi, hemodiyaliz (HD) hastalarında kötü klinik sonuçların iyileşmesi ve hayatta kalma oranını artırmakla bağlantılı olmaktadır. Bu çalışma, 15 normal kilolu ve 15 fazla kilolu/obez HD hastası olmak üzere 2 gruba ayrılmış toplam 30 HD hastasında obezitenin beslenme durumu ve biyokimyasal parametreler üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Bireyler ve Yöntem: Otuz HD hastası BKİ’lerine göre normal kilolu ve fazla kilolu/obez olmak üzere iki gruba ayrılmış ve hastalardan diyaliz öncesi alınan rutin kan örnekleri ile biyokimyasal parametreler karşılaştırılmıştır. Biyoelektrik empedans analizi (BIA) ile vücut yağ yüzdesi HD seansı sonrasında ölçülmüş ve antropometrik ölçümler, üç günlük besin tüketim kaydı, demografik özellikler ve Subjektif Global Değerlendirme’yi (SGD) içeren anket hastalara yüz yüze görüşme yöntemi ile uygulanmıştır. Bulgular: Fazla kilolu/obez HD hastalarında BIA ile ölçülen vücut yağ yüzdesi daha yüksek bulunmuştur (p<0.05). Kadın hastalarda triseps deri kıvrım kalınlığı ve üst orta kol çevresi ölçümleri fazla kilolu/obez grupta daha yüksek bulunurken, erkek hastalarda böyle bir fark görülmemiştir. Ayrıca fazla kilolu/obez grupta total kolesterol, trigliserit, LDL kolesterol, HDL kolesterol, VLDL kolesterol ortalamaları normal kilolu hastalara göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0.05). Hastaların besin tüketimi kayıtlarına göre diyetle alınan makro besin ögeleri, vitamin, mineral ve enerji ortalamaları yönünden iki grup arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0.05). Sonuç: HD hastalarında yüksek BKİ ve obezitenin, morbidite ve mortalite riskini azaltabileceği düşüncesi ile HD hastalarının vücut ağırlıklarının ve vücut yağ depolarının korunması, malnütrisyon riskini ve sonuçlarını azaltması yönünden önemli bulunmuştur.