Üniversite Öğrencilerinde Depresyon Düzeyinin Duygusal İştah ve Yeme Farkındalığı Üzerine Etkisi

Özet

Amaç: Bu çalışma üniversite öğrencilerinde depresyon, duygusal iştah ve yeme farkındalığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amacıyla yürütülmüştür.

Bireyler ve Yöntem: Araştırmanın örneklemini, 940 üniversite öğrencisi (348 erkek, 592 kadın) oluşturmaktadır. Depresyon düzeyini belirlemek amacıyla “Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ)”, yeme davranışı ile duygu durumu ilişkisini değerlendirmek amacıyla “Duygusal İştah Anketi (DİA)” ve yeme farkındalığının değerlendirilmesi amacıyla “Yeme Farkındalığı Ölçeği (YFÖ)” kullanılmıştır. Bireylerin bazı antropometrik ölçümleri (vücut ağırlığı, boy uzunluğu, bel ve kalça çevresi) alınmıştır.

Bulgular: Erkeklerde BDÖ ortalama puanı kadınlardan daha yüksektir. Öğrencilerin %25’i hafif, %17’si orta ve %4’ü şiddetli düzeyde depresyona sahiptir. Depresyon ölçeği puanı ile beden kütle indeksi (BKİ) arasında negatif yönlü ve anlamlı korelasyon saptanmıştır (r: -0.124). Depresyon ölçeği puanı arttıkça, DİA puanları artmaktadır. Duygusal iştah anketi negatif toplam puanı ile BKİ arasında pozitif yönlü ve anlamlı ilişki bulunmuştur (r: 0.120). Yeme farkındalığı toplam puanının ise depresyon düzeyi arttıkça azaldığı belirlenmiştir. Yeme farkındalığı toplam puanı hem DİA negatif hem de DİA pozitif toplam puanları ile negatif yönlü ve anlamlı korelasyon göstermiştir (sırasıyla, -0.258, -0.195). Yeme farkındalığı ölçeği toplam puanı arttıkça BKİ azalmaktadır.

Sonuç: Üniversite öğrencileri depresyon açısından risk altındadır. Olumsuz duygu durumu duygusal iştah sonucu tüketilen besin miktarını, diyet kalitesini ve besin seçimlerini etkileyerek obeziteye neden olabilir. Yeme farkındalığı hem depresyon hem de duygusal iştah üzerinde olumlu etki göstererek obeziteyi önleyebilir. Depresif bireylerin beslenme alışkanlıklarının diyetisyenler tarafından değerlendirilmesi önemlidir.